Als Nederbelg stelt u zich wellicht de vraag wat de belangrijkste verschillen zijn tussen België en Nederland indien u uit de echt wenst te scheiden.
Als Nederbelg kunt u zich tot de Belgische rechter wenden, daar de gewone verblijfplaats van u en uw echtgeno(o)t(e) hier gelegen is. De rechter zal op zijn beurt ook het Belgische recht toepassen, tenzij u een rechtskeuze maakte. Indien u beiden de Nederlandse nationaliteit bezit, kunt u zich tevens wenden tot de Nederlandse rechter. De Nederlandse rechter zal het Nederlandse recht toepassen op de echtscheiding.
Voor het overige zijn er naar Belgisch recht voor wat betreft de echtscheiding op zich twee mogelijkheden:
Ofwel komt u er samen met uw echtgeno(o)t(e) uit en scheidt u uit de echt door onderlinge toestemming, waarbij u een globaal akkoord treft over alle gevolgen van de echtscheiding, m.n. zowel over uw vermogen (de vermogensrechtelijke overeenkomst) als over uw familiale belangen (de familierechtelijke overeenkomst). Naar Nederlands recht is het eveneens mogelijk om in onderling overleg afspraken te maken over de gevolgen van de echtscheiding. Deze afspraken worden vastgelegd in een echtscheidingsconvenant. Vervolgens kan een gemeenschappelijk verzoekschrift door uw advocaat worden ingediend bij de rechtbank, met de vraag het convenant “aan de beschikking te hechten”. Op die manier worden de door u gemaakte afspraken vastgelegd in de beschikking van de rechtbank.
Indien er sprake is van een onroerend goed, zal u naar Belgisch recht tevens een beroep moeten doen op een notaris , die vervolgens samen met de akte een verzoekschrift zal overmaken aan de familierechtbank, alwaar u nadien samen zal dienen te verschijnen. Naar Nederlands recht is deze stap niet noodzakelijk.
Komt u er samen niet uit, dan zal u naar Belgisch recht op grond van de onherstelbare ontwrichting van uw huwelijk de echtscheiding éénzijdig dan wel gezamenlijk kunnen aanvragen aan de familierechtbank, middels verzoekschrift dan wel dagvaarding. Ook al speelt sedert enkele jaren de schuldvraag niet meer in België, toch speelt de bewijsvoering van de onherstelbare ontwrichting geregeld nog een belangrijke rol. Wanneer één van de echtgenoten de in België geldende reflectieperiode van 6 maanden dan wel 1 jaar niet wenst te doorlopen, kan deze immers trachten het bewijs te leveren van de onherstelbare ontwrichting van het huwelijk zodat de familierechtbank de echtscheiding reeds eerder kan uitspreken. Het bewijs van de onherstelbare ontwrichting (vb. overspel, mishandeling,…) kan de echtgenoot dan met alle middelen van recht leveren. Indien het bewijs van de onherstelbare ontwrichting niet kan worden geleverd, zal u – in tegenstelling tot in Nederland – de reflectieperiode van 6 maanden dan wel 1 jaar dienen af te wachten, om nadien de echtscheiding te horen uitspreken door de familierechtbank.
Naar Nederlands recht dient geen “reflectieperiode” te worden afgewacht en speelt de schuldvraag geheel geen rol. Aan het verzoek tot echtscheiding dient enkel de “duurzame ontwrichting van het huwelijk” ten grondslag gelegd te worden.
Bovendien kan u zich intussen naar zowel Belgisch als Nederlands recht, gedurende deze echtelijke moeilijkheden (m.n. zowel voor als tijdens de echtscheidingsprocedure) ook steeds tot de familierechter richten met het verzoek voorlopige maatregelen/voorzieningen uit te spreken. Zo blijft het echtelijk leven alsnog dragelijk.
Indien het bewijs van de onherstelbare ontwrichting van het huwelijk niet voorhanden is, dient u volgens het Belgisch recht een reflectieperiode te doorlopen van 6 maanden dan wel 1 jaar. In Nederland kent men deze bedenktermijn echter niet. Een adequate analyse is m.a.w. aangewezen om verdere implicaties en gevolgen te overzien.
De advocaten van Adlex en Boels Zanders staan u graag verder te woord.
Maart 2018
