De krant maakt er elke dag wel melding van. Nederland heeft dringend behoefte aan arbeidsmigranten om de open werkplekken in te vullen. Die arbeidsmigranten moeten ook gehuisvest worden.

Eigenaren van leegstaande panden zien daarin mogelijkheden om een hernieuwde bestemming voor hun pand te vinden. Dat is vaak niet toegestaan/illegaal. In de praktijk blijkt dat gemeenten in het algemeen bereidwillig zijn om die vorm van huisvesting te legaliseren.

Omwonenden zijn daar niet altijd even enthousiast over. Zij worden vaak vooraf niet ingelicht en voelen zich overvallen door de plannen van de pandeigenaar en de gemeente. Pas als de in vele gevallen noodzakelijke vergunningen verleend zijn, worden zij bekend met die plannen en rest hen niets anders dan het maken van bezwaar en zelfs een noodzakelijke gang naar de rechter.

Het gaat vaak om panden die in een bestemmingsplan een horecabestemming hebben en die worden ingezet om arbeidsmigranten te huisvesten. De bestemming “horeca” volstaat in lang niet alle gevallen. In sommige bestemmingsplannen is echter aan zo’n pand niet alleen de bestemming “hotel”, maar ook de bestemming “logiesverblijf” toegekend met als nadere definiëring het tijdelijk onderdak verschaffen aan personen die elders hun hoofdverblijf hebben.

Relevante vraag is of de bestemmingsplanwetgever, de gemeenteraad, bij het vaststellen van zo’n bestemmingsplan, vaak jaren geleden, daarmee ook beoogd heeft grote groepen arbeidsmigranten te huisvesten. Dat is zeer twijfelachtig. Met name de impact die dat heeft op de directe omgeving is vaak niet in die besluitvorming meegenomen.

Bij arbeidsmigranten moet vandaag de dag niet meer alleen gedacht worden aan seizoenswerkers die bijvoorbeeld alleen naar Nederland komen tijdens het aspergeseizoen. Anno nu worden arbeidsmigranten het hele jaar door ingezet in het arbeidsproces. Dan gaat het dus niet meer om het geven van tijdelijk onderdak aan personen die elders hun hoofdverblijf hebben.

Een aantal gemeenten heeft daarom op grond van de Wet basisregistratie personen beleid ontwikkeld waarbij arbeidsmigranten die meer dan een paar maanden in de regio verblijven, zich moeten inschrijven in de gemeentelijke basisadministratie. Na inschrijving hebben zij dus niet meer elders hun hoofdverblijf en valt hun verblijf dus ook niet meer onder de bestemming “logiesverblijf”, als die er al onder valt.

Voor gemeenten zal het uitermate lastig zijn om op die gang van zaken een goede controle uit te oefenen. Dat zou eerst geborgd moeten worden alvorens een gemeente meewerkt aan vergunningverlening.

Meer informatie
Wilt u meer informatie over dit onderwerp of heeft u vragen, neem dan contact op met één van de advocaten van ons team Bestuursrecht.