Bij het exporteren van goederen uit Nederland naar landen binnen en buiten de Europese Unie (EU) gelden nationale en internationale regels, wetgeving, exportcontroles en douaneformaliteiten. Hier kun je als ondernemer mee te maken krijgen. Maar wat zijn export restricties precies, voor wie gelden deze restricties en waarom is dit het belangrijk hiervan bewust te zijn en daarnaar te handelen? Dat wordt in deze blogreeks uiteengezet.

De bedoeling van de blogreeks is u als ondernemer te informeren over de aanleiding en de noodzaak van bewustwording van mogelijke exportrestricties en het voorkomen van problemen in uw onderneming bij het handelen in strijd met deze restricties. Een goed compliance protocol kan daarbij helpen.

In het vorige blog hebben we uiteengezet wat de gevolgen zijn het overtreden van geldende export wet- en regelgeving. In dit derde deel van de blogreeks wordt aandacht besteed aan de organisaties en bedrijven waar deze regelgeving voor geldt. In het volgende deel zullen we stilstaan bij de nut en noodzaak van export compliance en tot slot staan wij stil bij de concrete inhoud van een goed export compliance protocol.

Toepassingsbereik wet- en regelgeving

Het voldoen aan de wettelijke normen is van belang voor iedere organisatie die zich bezighoudt met invoer, doorvoer en uitvoer van goederen technologie en diensten. Dit kan zijn in de rol van importeur, exporteur, vervoerder, handelsagent, distributeur of (tijdelijk) eindgebruiker. Ook onderzoeksinstituten en (technische) universiteiten kunnen hiermee te maken krijgen. De verordening (EG) nr. 428/2009 is van toepassing op exporteurs van goederen en diensten en tussenhandelaren en organisaties. Deze definities worden hieronder nader uitgewerkt.

Exporteur

De definitie van een ‘exporteur’ staat in artikel 2 lid 3 van de verordening (EG) nr. 428/2009. Een exporteur is elke natuurlijke persoon, rechtspersoon of elk partnerschap namens wie een douaneaangifte bij uitvoer wordt gedaan. Daarmee wordt bedoeld de persoon die op het tijdstip dat de aangifte wordt aanvaard, het contract met de ontvanger in het derde land heeft en die het recht heeft te beslissen dat het product naar een bestemming buiten het douanegebied wordt verzonden. Onder de definitie exporteur wordt ook verstaan elke natuurlijke persoon, rechtspersoon of elk partnerschap die of dat besluit via elektronische media programmatuur of technologie naar een bestemming buiten de Europese Unie te zenden of beschikbaar te stellen.

Tussenhandelaar

De definitie van een ’tussenhandelaar’ staat in artikel 2 lid 5 en 6 van de verordening (EG) nr. 428/2009. Een tussenhandelaar is een natuurlijke persoon, rechtspersoon of partnerschap, vrijblijvend of gevestigd in een lidstaat van de Gemeenschap, die vanuit de Europese Unie tussenhandelaarsdiensten verricht die gericht zijn op het grondgebied van een derde land. Een tussenhandelaarsdienst is het onderhandelen of regelen van een transactie met het oog op de aankoop, verkoop of levering van producten voor tweeërlei gebruik door een derde land van/aan een ander derde land, of het verkopen of aankopen van producten voor tweeërlei gebruik in derde landen met het oog op de overbrenging ervan naar een ander derde land.

Conclusie

Zoals blijkt uit de definities die zijn opgenomen in de Verordening (EG) nr. 428/2009 is de omschrijving van exporteur en tussenhandelaar ruim. Dit betekent dat bedrijven die internationaal actief zijn en goederen en diensten leveren buiten de Europese Unie, rekening moeten houden met de wet- en regelgeving op het gebied van export.

Niet elk bedrijf is zich bewust van het feit dat er specifieke wet- en regelgeving geldt bij het internationaal zaken doen en de export van goederen. Daarom is bewustwording belangrijk. Om er zeker van te zijn welke wetgeving op de bedrijfsvoering van toepassing is, is screening en classificeren van producten, het eindgebruik en de afnemer belangrijk. Hierover vertellen wij u meer in blog 4 en 5.